หลักการสำคัญของการทดสอบอัตราการส่งผ่านออกซิเจนสำหรับบรรจุภัณฑ์อาหาร

หลักการทดสอบคือการใช้ตัวอย่างเพื่อแยกห้องซึมผ่านออกเป็นสองช่องแยกกัน ขั้นแรกให้ดูดสูญญากาศทั้งสองด้านของตัวอย่าง จากนั้นเติมก๊าซทดสอบ 0.1 เมกะปาสคาล (ความดันสัมบูรณ์) ลงในด้านหนึ่ง (ด้านแรงดันสูง) ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง (ด้านแรงดันต่ำ) ยังคงอยู่ในสภาพสุญญากาศ การทำเช่นนี้จะทำให้เกิดความแตกต่างของความดันก๊าซทดสอบ 0.1 เมกะปาสคาลทั้งสองด้านของตัวอย่าง และก๊าซทดสอบจะซึมผ่านฟิล์มเข้าไปในด้านแรงดันต่ำ และทำให้ความดันด้านแรงดันต่ำเปลี่ยนแปลงไป

ผลการทดสอบจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าบรรจุภัณฑ์นมสดมีค่าการซึมผ่านของออกซิเจนอยู่ระหว่าง 200-300 ℃ อายุการเก็บรักษาในตู้เย็นประมาณ 10 วัน ค่าการซึมผ่านของออกซิเจนอยู่ระหว่าง 100-150 ℃ นานถึง 20 วัน หากควบคุมค่าการซึมผ่านของออกซิเจนให้ต่ำกว่า 5 ℃ อายุการเก็บรักษาอาจยาวนานกว่า 1 เดือน สำหรับผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ปรุงสุก ไม่เพียงแต่ต้องใส่ใจกับค่าการซึมผ่านของออกซิเจนของวัสดุเพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชันและการเสื่อมสภาพของผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์เท่านั้น แต่ยังต้องใส่ใจกับประสิทธิภาพการซึมผ่านของความชื้นของวัสดุด้วย สำหรับอาหารทอด เช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อาหารพอง และวัสดุบรรจุภัณฑ์ ไม่ควรมองข้ามประสิทธิภาพการซึมผ่านแบบเดียวกันนี้ บรรจุภัณฑ์อาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่มีไว้เพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชันและการเหม็นหืนของผลิตภัณฑ์ ดังนั้นเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพการปิดผนึก ฉนวนอากาศ แสง และก๊าซ บรรจุภัณฑ์ทั่วไปจึงใช้ฟิล์มอะลูมิเนียมสูญญากาศเป็นหลัก จากการทดสอบพบว่าค่าการซึมผ่านของออกซิเจนโดยทั่วไปของวัสดุบรรจุภัณฑ์เหล่านี้ควรต่ำกว่า 3 ℃ ค่าการซึมผ่านของความชื้นควรอยู่ในเกณฑ์ 2 ต่อไปนี้ บรรจุภัณฑ์ปรับสภาพก๊าซที่นิยมใช้กันในท้องตลาดนั้น ไม่เพียงแต่เพื่อควบคุมปริมาณการซึมผ่านของออกซิเจนของวัสดุเท่านั้น แต่ยังมีข้อกำหนดบางประการเกี่ยวกับการซึมผ่านของคาร์บอนไดออกไซด์ด้วย