ถุงบรรจุภัณฑ์ฟิล์มส่วนใหญ่ผลิตด้วยวิธีการปิดผนึกด้วยความร้อน แต่ก็มีวิธีการติดกาวด้วย โดยสามารถแบ่งตามรูปทรงเรขาคณิตได้เป็น 3 ประเภทหลักๆ ดังนี้ถุงรูปหมอน, ถุงซีลสามด้าน, ถุงซีลสี่ด้าน.
กระเป๋าทรงหมอน
ถุงทรงหมอน หรือที่เรียกว่าถุงซีลหลัง ถุงมีตะเข็บด้านหลัง ด้านบน และด้านล่าง ทำให้มีรูปร่างคล้ายหมอน ถุงบรรจุอาหารขนาดเล็กจำนวนมากมักใช้ถุงทรงหมอนในการบรรจุภัณฑ์ ตะเข็บด้านหลังของถุงทรงหมอนมีลักษณะเป็นบรรจุภัณฑ์รูปครีบ ในโครงสร้างนี้ ชั้นฟิล์มด้านในจะถูกประกบเข้าด้วยกันเพื่อปิดผนึก โดยตะเข็บจะยื่นออกมาจากด้านหลังของถุงที่ถูกห่อหุ้ม อีกรูปแบบหนึ่งของการปิดทับ คือ ชั้นในของถุงด้านหนึ่งจะถูกเชื่อมติดกับชั้นนอกของถุงอีกด้านหนึ่งเพื่อให้เป็นการปิดแบบแบน
ซีลแบบครีบเป็นที่นิยมใช้กันอย่างแพร่หลายเนื่องจากมีความแข็งแรงทนทานและสามารถใช้งานได้ตราบใดที่ชั้นในของวัสดุบรรจุภัณฑ์ถูกปิดผนึกด้วยความร้อน ตัวอย่างเช่น ถุงฟิล์มเคลือบที่นิยมใช้กันมากที่สุดจะมีชั้นในเป็น PE และชั้นนอกเป็นวัสดุฐานเคลือบ ส่วนซีลแบบซ้อนชั้นจะมีความแข็งแรงน้อยกว่า และต้องใช้วัสดุปิดผนึกทั้งชั้นในและชั้นนอกของถุงด้วยความร้อน ดังนั้นจึงใช้งานได้ไม่มากนัก แต่อาจช่วยประหยัดวัสดุได้บ้าง
ตัวอย่างเช่น: สามารถใช้ถุง PE บริสุทธิ์แบบไม่ผสมในวิธีการบรรจุภัณฑ์นี้ได้ ซีลด้านบนและซีลด้านล่างคือชั้นในของวัสดุถุงที่เชื่อมติดกัน
ถุงปิดผนึกสามด้าน
ถุงปิดผนึกสามด้าน คือ ถุงมีตะเข็บด้านข้างสองด้านและตะเข็บขอบด้านบน ขอบด้านล่างของถุงเกิดจากการพับฟิล์มในแนวนอน และการปิดทั้งหมดทำได้โดยการติดวัสดุด้านในของฟิล์ม ถุงแบบนี้อาจมีขอบพับหรือไม่ก็ได้
เมื่อมีขอบพับแล้ว ถุงสามารถตั้งตรงบนชั้นวางได้ ถุงซีลสามด้านอีกแบบหนึ่ง คือการนำขอบด้านล่างที่พับไว้มาติดกาว กลายเป็นถุงซีลสี่ด้าน
ถุงปิดผนึกสี่ด้าน
ถุงปิดผนึกสี่ด้าน มักทำจากวัสดุสองชนิดที่มีขอบปิดด้านบน ด้านข้าง และด้านล่าง แตกต่างจากถุงที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เราสามารถผลิตถุงปิดผนึกสี่ด้านที่มีขอบปิดด้านหน้าได้โดยใช้วัสดุเรซินพลาสติกสองชนิด หากวัสดุทั้งสองชนิดสามารถติดกันได้ ถุงปิดผนึกสี่ด้านสามารถผลิตได้หลายรูปทรง เช่น รูปหัวใจหรือวงรี
เวลาโพสต์: 10 ก.พ. 2566